11 grudnia niewiasty zgromadzone wokół Fundacji Maximilianum spotkały się na comiesięcznej formacji. Tym razem, w związku z trwającym Adwentem, poświęcona była ona treściom duchowym.
Spotkanie rozpoczęło się od Mszy świętej roratniej, sprawowanej przez opiekuna duchowego Fundacji ks. Łukasza Kadzińskiego. Podczas homilii ks. Łukasz skomentował słowa Ewangelii przeznaczone na ten dzień (Mt 11, 2-10). Zwrócił się do uczestników Mszy z pytaniami o postawę życiową: czy nie jesteśmy jak trzcina chwiejąca się na wietrze lub ludzie odziani w miękkie szaty? Zauważył, że przyjmowanie takich postaw jest niekorzystne w kontekście wychowania dzieci. Podkreślił, jak ważne jest to, żeby wiedzieć, do czego zmierza nasze życie, jaki kierunek mu nadajemy. Tylko wtedy, kiedy my będziemy stać niezachwianie na straży naszych wartości, będziemy mogli prowadzić i wychowywać nasze dzieci dla Boga.
Myśl podjętą na Mszy, ks. Łukasz kontynuował podczas konferencji. Rozpoczęła się ona od wysłuchania tzw. “Testamentu o. Pio”. Komentując to nagranie, opiekun duchowy Fundacji powiedział, że wszystko, co podejmujemy w naszym życiu, powinno być zawsze robione w perspektywie wieczności. Dopiero wtedy to, co przeżywamy – trudności, cierpienia – nabiera sensu. Zwrócił także uwagę na konieczność miłowania dusz, do czego gorąco namawiał św. o. Pio. W tym kontekście święty kapucyn wzywał do składania ofiar i dobrowolnego podejmowania cierpienia, rozumianego jako przyjmowanie codziennego krzyża bez narzekania. Do takiej postawy wzywała tez siostra Łucja z Fatimy. W ramach zachęty ksiądz Łukasz przeczytał zgromadzonym fragment książki “Apele orędzia fatmiskiego”, poświęcony składaniu ofiar.
Po krótkiej chwili poświęconej medytacji nad usłyszanymi treściami, ksiądz Łukasz rozpoczął temat związany z narzędziami duchowymi, pomocnymi w pracy nad sobą. Zachęcił obecne na spotkaniu niewiasty do rozpoczęcia prowadzenia lub powrotu do zeszytu duchowego. Przypomniał, jakie treści powinien zawierać taki zeszyt. Są nimi: podjęte zobowiązania duchowe (np. modlitwy, które obiecaliśmy Panu Jezusowi i Maryi), plan dnia i tygodnia, plan roczny (jako wyznaczenie celów na nadchodzący rok – duchowych, fizycznych, materialnych), zaplanowanie lektur na najbliższe miesiące, miejsce na rachunek sumienia, codzienny lub tygodniowy, miejsce na notatki związane z pracą nad wadami.
Po zakończeniu konferencji, która odbywała się w kaplicy Instytutu Maryjno-Kolbiańskiego “Kolbianum” w Niepokalanowie, uczestniczki spotkania przeszły do sali kominkowej. Tam miały czas na rozmowy w małych grupach, poświęcone usłyszanym treściom.