Matka Kolumba urodziła się w 1858 roku w Stanisławowie. W wieku 16 lat wstąpiła do klasztoru Benedyktynek we Lwowie.

Od początku dała się poznać jako osoba bardzo wrażliwa na biednych. Z racji na swą pobożność, gorliwość i mądrość już w wieku 31 lat została wybrana na przeoryszę, następnie na mistrzynię nowicjatu i wkrótce na ksienię. Okazało się jednak, że klasztor we Lwowie nie jest miejscem dla niej. W nie do końca znanych okolicznościach opuściła klasztor i udała się do Rzymu. Tam mieszkała u sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, zaproszona przez bł. Marię Franciszkę Siedliską. Ze Stolicy Apostolskiej otrzymała zgodę na wstąpienie do klasztoru Benedyktynek w Subiaco. Jednakże i tam się nie odnalazła. Ostatecznie poprosiła o możliwość czasowego pobytu poza klasztorem. Zamieszkała w Rzymie. Zaczęła katechizować i zajmować się biednymi. Wkrótce otworzyła dom dla młodych robotnic zapewniający im mieszkanie, utrzymanie. Wkrótce wokół matki Kolumby zebrała się grupa młodych niewiast pragnących żyć i pracować tak jak ona. W związku z tym w 1908 roku matce Kolumbie udało się założyć czynne zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Miłości. Wśród sióstr znalazła się siostra Jadwiga Józefa Kulesza, która – wysłana przez matkę do Polski – założyła na Podolu dom, z którego powstało nowe zgromadzenie Benedyktynek Misjonarek.

Matka Kolumba zmarła w 1926 roku. Pozostawiła swoim życiem przykład szczególnego Bożego prowadzenia, które wiedzie przez różne miejsca i decyzje. Po ludzku nieraz wydają się one błędne, by po latach próby wypełnić Bożą wolę. Módlmy się za przyczyną bł. Matki Kolumby Gabriel, byśmy umieli poszukiwać w życiu Bożej woli oraz byli wrażliwi na wszelkie Boże natchnienia.